abrahamvillanus De redactie van ‘Het beleg van Antwerpen’ is bijzonder trots op haar dynastie van stadsdichters. Sinds 2003 hebben zij onze fiere stad bezongen, bevangen, verzonnen en wederom behangen. Geïnspireerd door het interactieve gedicht ‘Volksbevraging’ dat huidig laureaat Maarten Inghels (28) onlangs lanceerde teneinde naar onder andere de lyrische gemoedstoestand en persoonlijke achtergrond van het Antwerps lezerspubliek te peilen, trekt onze eigen huispoëet naar gewone Antwerpenaren om hen – al was het maar voor één keer – van het mede-stadsdichterschap te laten genieten.
Deze week laat hij het woord aan Marieke, een 27-jarige inwijkelinge uit Roosendaal, waar ze in een vorig leven werkzaam was als kleuterjuf. Verder houdt ze van fietsen, kweekt ze haar eigen kalebassen en doet ze wekelijks aan zumba.
Dit is haar gedicht.
Meisje
ik maak me klein
knie aan knie strompel ik van de trein
mijn adem gaat op als rook voor me heen
ik ben alleen
alleen en kromgeslagen
het voelt leeg waar warmte was
waar ooit gedachten zaten
iets van tranen
en afscheid
tot jij me ziet lopen
op een kale Keyserlei
en m’n hart openscheurt
met ogen die me raken
en woorden die me breken
hé meisje meisje
mag ik jouw nummer
we gaan samen iets drinken
ik ben goeie gast voor u
dus doe eens gewoon
en geeft mij uw nummer trut
bent gij doof ofzo
wa is dees
Mon Peer
