abrahamvillanus Onze celebritywatcher trekt regelmatig langs bekende stadscoryfeeën. Deze keer hielt zij halt bij actrice Charlotte Vandermeersch (33), onder meer bekend van Dag en Nacht, Turquaze, Red Sonja, Belgica en De premier. In 2005 studeerde de Oost-Vlaamse af aan het Herman Teirlinck Instituut en bleef sindsdien naar eigen zeggen in Antwerpen “steken”. Vandaag treffen we haar aan op een wel heel comfortabel ogende ligbank.
Het beleg van Antwerpen: Hallo, Charlotte. We hadden eigenlijk vanochtend met je afgesproken, maar er deed niemand open. We hebben dan uiteindelijk je vriend Felix Van Groeningen kunnen bereiken, die ons maar heeft binnengelaten.
Charlotte Vandermeersch: Ja, sorry. Ik was thuis hoor, maar ik geraak zo slecht uit deze zetel.
Het beleg: Je geraakt al van half tien vanmorgen niet uit die zetel?
Vandermeersch: Ik kan er ook niet aan doen. Ik weet dat ik een probleem heb. Als jullie trouwens iets willen drinken, pak maar gerust. Ik zie mij de eerste vier uur nog niet recht komen.
Het beleg: Euh, bedankt. Trouwens, nu je het zegt mompelde Felix aan de telefoon iets in de trant van “Ligt die trut nu weer in die fucking kutsofa?”
Vandermeersch: (pinkt een traan weg) Het is zo. Het is sterker dan mezelf en Felix weet ervan. Ik kan niet zeggen dat het niet op onze relatie is gaan wegen. Zoals elk normaal koppel genieten wij er ook van om na een lange dag werken gewoon op de bank te zitten en televisie te kijken. Maar ja, dan lig ik hier meestal lang uitgerekt en geraakt hij er nog amper bij. Zelfs een geduldig man als Felix wordt het ooit beu om er dan zo zielig op de armleuning of op het tapijt te moeten bij zitten.
Het beleg: Vergeef me dat ik het zo zeg, Charlotte, maar het is echt wel een vreemde… euh… verslaving, niet? Speelt de stress van het acteren daar misschien in mee?
Vandermeersch: Ik denk het. Je moet weten dat dat wereldje in Vlaanderen misschien wel klein is, maar het zit vol mensen die zich zo hard voor hun vak geven dat ze vaak naar allerhande verzetjes grijpen. Zo weet iedereen dat Maaike Cafmeyer voor elke opname zeker 3 gram talkpoeder snuift en dat Koen De Bouw constant budgetvluchten boekt om gebruikte kotszakjes te verzamelen. Maar het mooie is dat wij dat van mekaar aanvaarden, terwijl dat naar de buitenwereld toe inderdaad excentriek lijkt.
Het beleg: Verbazingwekkend. Maar interfereert dat chronisch zetelliggen dan niet met je drukke agenda?
Vandermeersch: Voor mijn eerste rollen heb ik echt op mijn tanden moeten bijten. Ik heb toen stevig moeten onderhandelen om toch een deftige doorligsofa op de set te krijgen. Al is het maar om een minuutje tussen takes tot rust te kunnen komen. Zo word je als filmactrice toch vaker op je wenken bediend. Bij die gierigaards van de VTM krijg je één of ander stuk IKEA-rommel onder je kont geschoven en dan is het maken dat je op de set bent. Om van de theaterwereld nog maar te zwijgen. Het blijft een hard leven.
Het beleg: Maar ben je dan niet van zin eventueel professionel hulp te zoeken?
Vandermeersch: Daar is de ellende allemaal juist begonnen!
Het beleg: Hoezo?
Vandermeersch: Ik ben vier jaar geleden door omstandigheden van psychiater gewisseld. Het werd me toen allemaal eventjes te veel. Die man heeft me keigoed geholpen en ik voelde me er altijd zo ontspannen omdat ik tijdens de sessies op zijn superzachte leren ligfauteuil mocht gaan liggen. Heerlijk. Ik heb meteen hetzelfde model maar dan in stof in huis gehaald en ik ben er sindsdien amper nog uitgekomen.
Het beleg: De tol van de faam. Het zal je maar overkomen. Heb je nog plannen voor het weekend?
Vandermeersch: Goh ja, ik heb straks nog een fotoshoot. Tegen een uur of zeven komen ze langs en rollen me met zetel en al naar de studio. Dat zijn pas professionals.
Het beleg: Zo is dat. We danken je voor dit verlichtende en eerlijke gesprek, Charlotte. Het siert je. Blijf vooral liggen, hoor. We laten er onszelf wel uit.
Vandermeersch: Da’s heel lief. En altijd welkom. Trek de deur maar gewoon achter je dicht.
Woedie Ellen
