abrahamvillanus Elke week probeert ‘het beleg van Antwerpen’ een wereldberoemdheid te strikken voor een kort maar spraakmakend interview. Op deze Kerstdag sprak onze reporter met niemand minder dan Jezus Christus (ca. 5 v. Chr. – ca. 30 n. Chr.), profeet, zoon van God en part-time timmerman.
Het beleg van Antwerpen: We zitten hier vandaag bij – ik krijg het haast niet over mijn lippen – de enige en echte Jezus van Nazareth, koning der Joden en verlosser der mensheid. Jezus, eerst en vooral, een gelukkige verjaardag!
Jezus Christus: Ah, fijn dat toch iemand er aan denkt.
Het beleg: Durft men die dan al eens te vergeten?
JC: Jaar in, jaar uit, mijn zoon. Ach, ik begrijp dat wel. Iedereen is te druk met al dat kerstgedoe bezig om aan mijn verjaardag te denken. Jammer dat het zo moet samenvallen, maar goed.
Het beleg: Je neemt het sportief op, Jezus.
JC: Pfuh, ik heb al ziekere shit meegemaakt. Maar kom, een kruis erover.
Het beleg: We vinden het in ieder geval zeer fijn dat je toch even uit de hemel bent neergedaald om hier bij ons te zijn vandaag.
JC: Dude, ik ben overal. Psalmen 139, verzen 7 tot 8. Goddelijke omnipresentie heet dat dan. Pretty nice. Trouwens, jullie stervelingen gaan er maar van uit dat de ‘hemel’ (maakt aanhalingstekens in de lucht) een fysieke, specifiek gesitueerde werkelijkheid beslaat, terwijl het eigenlijk juist een interdimensionele bestaansvorm is die je in essentie door onvoorwaardelijk geloof, bezieling en toewijding betreedt.
Het beleg: Een beetje zoals de plek aan het einde van een regenboog dus?
JC: Ja, maar dan minder gay.
Het beleg: Maakt niet uit. Iets anders. Je bent tot nu toe de oudste celebrity die we hebben mogen interviewen. Het leek er even op dat je in onze moderne, seculiere tijd naar de achtergrond zou worden verdreven, maar niets blijkt minder waar. Het christendom lijkt hipper dan ooit. Hoe verklaar je die comeback?
JC: Eenvoudige branding. Ik werk al millennia met vrij simpele rituelen en symbolen. Dat slaat gewoon aan. Ook probeer ik met mijn tijd mee te gaan en verbonden te blijven met de mensen. Ik zit sinds 2006 op Twitter en sinds 2012 op Instagram. Als ik me onder de mensen begeef, maak ik consequent tijd voor een mirakeltje of twee of toch minstens een selfie. Mijn volgelingen appreciëren dat. Het is niet omdat je de Verlosser bent dat je naast je sandalen moet gaan lopen.
Het beleg: Een mooi gebaar. En welke boodschap geef je je spreekwoordelijke lammeren dan mee in chaotische tijden als deze?
JC: De kunst ligt in de inspirerende vaagheid. Ik probeer mijn parabels en preken zo te schrijven dat ze over alles en iedereen zouden kunnen gaan, zonder te specifiek te worden. Zo lijkt wat ik zeg universeel relevant, tijdloos en multi-interpretabel. Een achtergestelde gun nut uit Alabama kan zich uiteindelijk even goed in mij vinden als een gladgestreken bijbelsul uit Scherpenheuvel.
Het beleg: Je houdt de kerk dus strategisch in het midden.
JC: Tja, ik blijf per slot van rekening een tsjeef.
Het beleg: Als we enkele van je citaten erbij nemen, heb je toch ook best wat rare dingen gezegd. Zo lees ik hier in Mattheus 15:4 dat je bijvoorbeeld hebt opgeroepen om kinderen die hun ouders niet gehoorzamen koudweg te doden.
JC: Euh, dat waren andere tijden. Voor Child Focus en UNICEF en zo.
Het beleg: In Marcus 8:23 nam je een blinde man bij de hand, spuugde in zijn ogen en vroeg of hij terug kon zien.
JC: Oké, een klein grapje met de apostelen. Thomas geloofde niet dat ik het zou doen, dus ja. Maar kijk, veel dingen zijn ook gewoon slecht vertaald. Ik sprak oorspronkelijk Aramees en mijn geboortenaam was trouwens Isho en niet Jezus. Zo werden mijn woorden en daden over generaties heen naar het Grieks, Latijn en mijn vader mag weten naar wat nog overgezet en dan verlies je de hele boodschap. Ik heb bijvoorbeeld nooit water in wijn laten veranderen.
Het beleg: Wat heb je dan wel gedaan?
JC: We hebben eens heel de avond stiekem gekurkte wijn in Judas zijn water gekieperd. Man, ziek als een hond was die toen. (lacht) Ik denk niet dat hij het me ooit vergeven heeft. Ooit heb ik wel eens citroensap in tequila veranderd. Christ, pijnlijke avond. (grijpt naar voorhoofd)
Het beleg: Dus wat je zegt is eigenlijk dat we de Bijbel an sich vandaag niet letterlijk voor waar mogen aannemen en deze hoogstens als een toevallig samengevoegde collectie ideologisch gekleurde en taalkundig gemanipuleerde teksten moeten interpreteren, en liefst nog tegen een cultuurspecifieke, historische context?
JC: Euh… dat van over het water lopen is wel echt gebeurd.
Het beleg: En hoe heb je dat dan gedaan?
JC: Jetpack.
Het beleg: Nice.
JC: Zoon van God, weet je wel.
Het beleg: Tot slot, Jezus, blijf je nog een beetje in Antwerpen?
JC: Ik mijd tegenwoordig de drukte van de steden. Ik probeer mijn kerstshopping dan ook standaard voor midden december gedaan te krijgen. Misschien passeer ik nog langs de kerstmarkt voor een jenevertje of twee.
Het beleg: Vind je het dan niet schrijnend hoe die hele terreurdreiging zo’n domper op de feestvreugde gooit en er militairen met automatische geweren moeten patrouilleren? En dan net tijdens de periode van het jaar waar mensen dichter bij elkaar zouden moeten komen.
JC: (zucht) Ik weet het. Daarom heb ik aan alle stadsbesturen gevraagd om toch de nadruk te blijven leggen op een vrolijke en feestelijke sfeer. Ik heb hen dan ook geholpen met minder leuke elementen als militairen en daklozen toch kerstvriendelijk te presenteren. Zo worden de marktgangers niet onnodig afgeleid van waar Kerstmis uiteindelijk echt om draait.
Het beleg: En dat is?
JC: Simpel. Leuke spulletjes kopen en eens een glaasje meer drinken. Prettige feesten, iedereen!
Het beleg: Insgelijks, Jezus. Groeten thuis!
Woedie Ellen
(met dank aan Ashen Rebel Germ)
Toeval. Opstanding.
Vraag en antwoord. Het niet en het wel. Het ik en de ander.
Actueel, nu de Heer weer onder ons is. Je hebt twee soorten toeval. Het ene is het ontmoeten in het vrije veld op basis van verwantschap, het tweede is het moeten, de predestinatie uit competitie waardoor mensen in dezelfde gevangenis komen waaraan ze niettemin gehecht raken uit gewoonte. Het eerste is organisch het tweede mechanisch.
Toen paus Franciscus werd aangesteld, zag ik het verband: immers Franciscus sprak met de vogels. Ook ik zie God meer in de natuur, of in het verlengde daarvan. Ik zag de schaal van onmenselijkheid meer als een gevolg van mechanisatie, de techniek. ‘Het is zo makkelijk.’
Toen ik hierover online een commentaar gaf kreeg ik ten antwoord: “Dan waarom als je zo’n kritiek hebt op de techniek maak je er gebruik van?” Dat legt het beste uit wat de norm is vanuit de techniek. Discriminatie uit mechanisatie. Ik legde uit dat mijn visie er een is van vorm en inhoud, de vogel in een kooi om te vliegen. Er is een parallel naar geloof: ziel en lichaam. Vraag en antwoord. Als de mens sterft vliegt de vogel, tenzij hij afgeleerd heeft om te vliegen. Sociale controle.
Het vliegen van de vogel is in een mens de creatieve intelligentie versus het schoolse denken dat gebaseerd is op dwang; hier is de mechanisatie op gebaseerd. Want de tijd is een kooi van steeds herhaling, steeds dezelfde spijlen. Absolute mechanisatie is absolute dood. De vogel is de mens, die zich identificeert met zijn kooi. Als je een jong ziet dat voor het eerst wil vliegen is er een risico aan verbonden, hij doet het vanuit geloof. De wetenschap probeert het risico uit te vlakken. En het enige wat zeker is, is dat we er allemaal aan gaan; zo probeert zij het eeuwige te bereiken. (Ik weet het ook niet.)
De vogel poept in zijn eigen bakje voer dat hem voorgeschoteld wordt. Zijn vleugels zijn verlamd.