abrahamvillanus STAD – Het lijkt wel een Antwerpse versie van de populaire filmreeks The Hangover. Nietsvermoedend wuifde Tanja Dommeghans (34) uit Wilrijk haar echtgenoot Jeffrey Bollen (38) op vrijdagavond uit voor een informeel ‘mannenweekendje’ met diens collega’s in het Kempense Lille, om vervolgens zelf thuis te blijven en voor hun driejarig zoontje Gaëtan-Hippolytus te zorgen. Tot haar ontsteltenis kwam Jeffrey zondagavond echter niet naar huis zoals gepland. De bezorgde schoonheidsspecialiste verwittigde de hulpdiensten die in het gehuurde chalet weliswaar de metgezellen van haar man in beschonken toestand aantroffen, maar geen spoor van Bollen zelf konden vinden. Tijdens een verregaande zoekactie werd hij gisterenavond dan toch levend en wel teruggevonden. De man verklaarde zich vrijwel niets van het weekend te herinneren, maar ondertussen een volledige imamopleiding te hebben doorlopen en werkzaam te zijn in in een kleine Borgerhoutse moskee.
Spoorloos
Hoe de man vanuit de afgelegen verblijfplaats in de Kempen op eigen houtje terug in Antwerpen verzeilde blijft een mysterie. Geen van de vier collega’s waarmee Jeffrey, die ondertussen door het leven gaat als Ja’far Ifranji al-Eizariya, kan aan de hele zaak kop noch staart krijgen.”Ik begrijp er niets van,” vertelt teamleider Joeri De Ceuster (41). “Het was de bedoeling om gewoon een paar dagen samen te ontstressen en elkaar wat beter te leren kennen. Een soort informele teambuilding of herbronning, zeg maar. Blijkbaar is het allemaal toch een beetje uit de hand gelopen.” Inmiddels schijnen de vrienden zich evenmin te herinneren hoe en wanneer hun kompaan precies verdween.”Zaterdagmiddag was hij zeker nog bij ons,” meent ICT-technicus Wesley Quaedvlieg (31). “Vrijdagavond hebben we ons misschien wel een beetje laten gaan, maar de volgende dag was iedereen tegen twaalf uur uit de veren. Dan zijn we stilaan aan een lichte lunch begonnen. Rum cola, tequilashots, dubbele duikboten, Jägerboms, ethanolpoeder. Niets speciaals. Misschien dat hij daartussen ergens naar buiten geglipt is. Wie zal het zeggen?”
Ook de man zelf snapt er naar eigen zeggen geen hol van, maar is blij met zijn jonge gezinnetje herenigd te zijn. “Vraag me niet hoe het gebeurd is. Het laatste dat ik mij herinner is dat ik afscheid nam van mijn vrouw en zoontje, maar buiten een paar flarden niets meer. Ik weet nog dat ik een barstende koppijn had tot het licht plots uitging. Voor ik het wist zat ik exegetische discussies over de Koran te houden met andere gelovigen in een plaatselijk theehuis. Vrij voor de hand liggende dingen, zoals de maqasid al shariah geconceptualiseerd door de grote al-Ghalazi of Ibn Taymiyyah, of de veelbesproken epistemisch georiënteerde briefwisseling tussen de grote Khwajah Nasir-al-Din en Sadr al-Din Qinawi. Basiskennis voor elke moslim, vers bekeerd of niet.”
Drank blijft boosdoener
Volgens gedragspsycholoog Marko Ritsma is de black-out waaruit Bollen ontwaakte op zich niet zo uitzonderlijk. “Het gebeurt natuurlijk wel vaker dat een avondje stappen met vrienden wat gaten in het geheugen laat en dat je wel eens wakker wordt en niet goed meer weet waar je bent en hoe je daar precies verzeild bent geraakt. Het feit dat in dit geval de persoon ook met een heel nieuwe geloofsovertuiging uit zijn roes is gekomen is uiteraard al wat merkwaardiger. Maar goed, het is belangrijk dat die man de tijd en ruimte krijgt zijn nieuwe identiteit volledig te ontdekken, te aanvaarden en op een werkbare manier aan zijn oude leven koppelt. Voor een kleine tweehonderd ballen per consult wil ik hem daar gerust mee helpen.”
Toch waarschuwen gezondheidsspecialisten voor de invloed van drank op het welzijn van lichaam en geest. Niet toevallig wees de Stichting tegen Kanker nogmaals op het belang van matiging en spoorde het de Vlaming opnieuw aan om gedurende de maand februari geen alcohol te nuttigen. “Op zich is het nog een geluk dat mijnheer Bollen er zich spontaan en al dan niet onbewust tot de islam heeft door bekeerd,” vertelt een woordvoerster aan de pers. “Je kan zeggen over die geitenneukers wat je wil, maar zich een ongeluk zuipen doen ze toch maar niet. En dat verdient respect.”
Onzekere toekomst
Hoe het met de man nu verder moet blijft uiteraard afwachten. Naar eigen zeggen stelt hij het in elk geval prima en maakt hij zich niet te veel zorgen over zijn vooruitzichten: “Tja, ik ben hier nu zo uitgekomen en daar zullen we maar het beste van maken. Ik zal mijn normale job zeker blijven beoefenen, maar bereid me nu gewoon keihard voor om over drie dagen het vrijdaggebed voor te dragen in een klein moskeetje in de Zonstraat. Dat soort verantwoordelijkheid vergt plots een hele aanpassing, maar Allah heeft het zo gewild, dus ga ik er ook niet over liggen janken.”
Ook echtgenote Tanja heeft zich inmiddels bij de conversie van haar man neergelegd. “Ach ja, Jeffrey doet wel vaker rare stoten na een avondje pintelieren. Vorig jaar kwam hij eens thuis helemaal kaalgeschoren, volgetatoeëerd met Duitse adelaars en een seizoensabonnement op Feyenoord Rotterdam in zijn portefeuille. Ik ga hem niet kunnen veranderen, hoor. Maar bon, hij offert altijd braaf zijn zondagochtend op om mij naar de zumba in Berchem te brengen en ook al zit hij wel eens graag aan zijn Peugeot 306 te prullen, blijft hij toch zo lief om de garage vrij te houden voor mijn persoonlijke collectie decoratieve vaginaaldouches. Dan is mij tot de islam bekeren wel het minste wat ik kan terugdoen. Zoals de tweede soera getuigt is van God het Oosten en het Westen en verwacht Hij van ons dat we af en toe gewoon een knalgele koe vinden en voor Hem slachten, en ik denk dat dat allemaal wel redelijk is.”
Gust Licht & Villanus
