abrahamvillanus PARKING – Morgenavond is het zover. Dan worden voor de tiende keer de prestigieuze en steeds weer bijster relevante MIA’s oftewel Music Industry Awards uitgereikt in Paleis 12. Dankzij de jubileumeditie vindt de ceremonie, georganiseerd door VRT en Kunstenhuis, niet alleen plaats in de Brusselse concertzaal met een capaciteit van 15.000, maar wordt ook artistieke duizendpoot Bart Peeters van stal gehaald om de avond aan elkaar te praten. De piepjonge Nederlandstalige sensatie Bazart lijkt met maar liefst 7 nominaties de uitgelezen favoriet om te schitteren. Volgens sommige insiders zou dit wel eens de langverwachte en definitieve triomf van voorgekauwde, commerciële bagger kunnen worden waar de muziekindustrie zich zo lang voor ingezet heeft.
Alternatieve mainstream
Het is lang anders geweest, lijkt de consensus onder experts te zijn. “Welke cultuurminnende veertigplusser herinnert zich niet de donkere jaren tachtig?” mijmert VRT-baas Paul Lembrechts luidop. “Toen plaatselijke zenders als Radio Centraal in Antwerpen en zelfs ons eigen Studio Brussel uit de grond kwamen geschoten om de zogezegde ‘meerwaardezoeker’ te bestoken met ‘alternatieve’ en ‘authentieke’ muziek buiten de gangbare mainstream. En dat terwijl de grote labelbonzen maar hun stinkende best deden om diezelfde zielloze troep door onze strot te rammen. Voor elke zichzelf respecterende showbiz-kapitalist waren dat frustrerende tijden. Gelukkig lijkt het tij stilaan weer te keren, en daar helpen wij vanuit de openbare omroep graag aan mee.”
Naar het gelijknamig boek van socioloog Gert Keunen komt de term ‘alternatieve mainstream’ stilaan meer en meer naar de voorgrond getreden. Dat geeft ook Studio Brussel-topman en succesvol deejay Jan Van Biesen grif toe: “Over de jaren heen hebben topexecutives en marketingspecialisten in de muziekwereld moeten constateren dat de consument-luisteraar helemaal verknocht was geraakt aan die hele indie vibe (‘onafhankelijk’ van ‘independent’, red.). Ook wij bij StuBru hebben daar zeker schuld aan. Jarenlang hebben wij, weliswaar ongewild, een eigenzinnig publiek aangetrokken dat dan ook maar bleef verwachten dat we consequent alternatieven zouden aanbieden voor wat nu eenmaal goed verkoopt. Bijgevolg zijn we nu virtueel verplicht alles wat de grote jongens in de rekken willen gooien eerst in een fris en edgy jasje te steken, al is het maar om ons marktaandeel te kunnen vergroten. Want ja, waarom maak je anders in godsnaam nog radio? Heel vermoeiend allemaal.”
Grand Bazart
De rode draad van het voorbije jaar blijft de onwaarschijnlijke opmars van topfavoriet Bazart, opgericht door jonge twintigers Mathieu Terryn, Simon Nuytten en Oliver Symons. Niet alleen werden hits als ‘Goud’ en ‘Nacht’ vakkundig platgedraaid door zowat alle populaire radiozenders, maar prijkte de ‘Gentwerpse’ band op festivals als Pinkpop en Werchter. Ook de Ancienne Belgique wisten de jonge muzikanten makkelijk te vullen.
De release van hun debuutalbum Echo bevestigde wat kenners reeds suggereerden: de geboorte van ‘alternatieve mainstream’ is een feit. “Het was een onvermijdelijk succes,” vertelt een woordvoerder van [PIAS] Belgium, dat de band in 2015 een contract voor de neus schoof. “Niet alleen lijkt de keuze voor het Nederlands heerlijk rebels in een oceaan aan Engelstalige songs, maar ook stralen de jongens naadloos uit waar we naar zochten, de juiste balans tussen aaibare, gevoelige vinylpoëten en ongeschoren bad boys met net dat ene knopje te veel open. Het soort dat je ouders probleemloos rond de vinger draait, maar je wel durft plat te neuken op een eerste date. Picture perfect.”
Ook zanger Terryn (23) moet nog aan de faam wennen, maar gelooft steevast in het succes van zijn formule. “Ik maak het eigenlijk niet moeilijker dan het hoeft te zijn. Mijn teksten komen recht vanuit mijn hoofd en belanden plots op het papier. Heel spontaan gewoon, niet normaal. ‘Liever snel naar de hel dan traag naar de hemel’ gaat gewoon ook ergens over, al heb ik lang getwijfeld tussen dat of ‘liever blut naar de kerk dan zonder kleingeld naar de bakker’ of ‘liever een beetje seniel dan je piemel in het gips’. Ook probeer ik zelden of nooit meer dan één woord in de titel te steken. Dat bekt makkelijker. Denk maar aan ‘Goud’ of ‘Chaos’. Momenteel werk ik een song over verdriet af. En blijdschap. En vrijheid. Ik denk nog aan een titel ,maar heb een paar opties, zoals ‘Salami’ of ‘Veranda’. Misschien ‘Tuinstoel’. Ach, ik zie wel. Zolang het maar vanuit het hart komt. Of het hoofd. Ja, vooral uit mijn hoofd dan. Echt niet normaal.”
Kritiek
Toch krijgen de jonge virtuozen het niet altijd makkelijk te verduren en blijven enkele geïsoleerde stemmen zich vasthouden aan een “kwalitatieve deficit” of “makkelijke verkoopstrategie” waar de hele industrie zich op zou toeleggen. “Allemaal onzin,” luidt de repliek bij de platenfirma. Bazart is nog maar twee jaar bekend en de Facebookpagina telt nu al 34.000 likes. Dat is nog altijd gemakkelijk meer dan zeg maar Dana Winner, Paul Severs, de Koninklijke Poperingse Harmonie Sint-Cecilia en strijkkwartet ‘De Wulpse Wijgmaalse Wijven’ tesamen. Als wij zien wat deze schitterende band met hun vaag uitgesponnen teksten en bijna comateus melodiearme sound live teweeg brengen, is dat pure magie. U ziet misschien een bewust afgepolijste promo-act. Wij zien natte broekjes in de zaal en lange rijen aan de merch-stand. Daar draait het toch uiteindelijk om?”
Ook de organisatie achter de uitreiking werd hier en daar in vraag gesteld, bijvoorbeeld toen Amatorski-zangeres Inne Eysermans probeerde aan te kaarten dat er wederom bitter weinig vrouwen onder de genomineerden zitten, of toen werd gesuggereerd dat genres als hiphop dringend hun eigen categorie verdienen te krijgen. “Dat begrijpen we zeker,” vertelt VRT-muziekcoördinator Gerrit Kerremans. “En we werken er zeker aan. Al wat we vragen is een beetje respect en geduld voor een dynamische industrie die zich constant probeert heruit te vinden. Duizenden nitwits consequent een nieuwe muzieksmaak voorkauwen vergt toewijding en geloof in je eigen marketingstrategieën. Wel vinden we dat ook de MIA’s die veranderingen moeten blijven reflecteren en dus nemen we zeker enkele nieuwe categorieën in overweging voor de komende jaren. Dan denk ik bijvoorbeeld aan, ik zeg maar wat, ‘melige puberbrol’, ‘whatthefuckisditnuweer’ of ‘gewoonlekkerboenkeboenke’.
Erkenning
Ook de legendarische Herman Schueremans, topman achter Rock Werchter, zal in de bloemetjes worden gezet voor zijn werk in de festivalbusiness. Morgen zal hij van Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) de ‘Sector Lifetime Achievement Award’ overhandigd krijgen.”Een grote eer,” liet de man reeds optekenen. “Rock Werchter is mijn leven geworden en het is zalig om daar erkenning voor te krijgen. Muziek brengt mensen van alle achtergronden samen, en liefst van al in een controleerbare, exploitatiegerichte context met afgelijnde sponsoring, sluwe product placement en een inventaris aan verdoken woekerprijzen”
Over de vermeende commercialisering van het Vlaamse muzieklandschap laat de invloedrijke Schueremans zich zeker niet minder enthousiast uit. “Er is gewoon zoveel meer mogelijk vandaag. Als je een act maar goed omkadert en er wat buzz over kan opkloppen, lopen de weien lekker vol. Ja, één of andere flashtrol met een elektronische xylofoon en drie gram coke achter de kiezen kan tegenwoordig de muziekwereld veroveren, jongens. En dat is een hele verwezenlijking.”
Minister Gatz sprong zijn voormalige partijgenoot inmiddels uitgelaten bij in een tweet die vanmorgen verscheen: “Awel ja @De_Schuer muziek is gwn keibelangrijk voor cultuur enzo dus stoppen met zagen over ‘authentiek’ dit of ‘indie’ dat want ja hallo #geeuw haha.”
Woedie Ellen
“Salami” 🙂