abrahamvillanus Het beleg van Antwerpen stuurt reporter Jonas, een tijdelijk chronisch werkloze man van 39, op pad om van de laatste culturele ontwikkelingen in en rond de stad te proeven. Deze keer koos hij ervoor om niet naar Iron Maiden in een uitverkocht Sportpaleis te gaan kijken. Hij geeft zijn avond ver weg van de Merksemse muziektempel drie sterren.
Jonas: Waar zou de hedendaagse heavy metal vandaag zijn zonder de Britse muziekgoden uit Leyton? Ja, je krijgt niet elke dag de kans om een dergelijk legendarisch concert aan je voorbij te laten gaan en ik heb die dan ook met beide handen gegrepen. Bijna had mijn maat Olivier kaartjes kunnen regelen, maar wat een geluk dat zijn kredietkaart drie keer geweigerd werd en de server na tien minuten zo vast als een geconstipeerde non zat. Zo maak je de geschiedenis van wel heel veraf mee. Uniek.
De avond begon meteen veelbelovend, dankzij een pizza Cannibale van bij Domino’s en een halve literfles Red Label uit de nachtwinkel ‘Bij Mourad’, die in perfecte harmonie samenkwamen en de toon feilloos hielpen zetten. Het hele ensemble werd meesterlijk begeleid door een trio back-to-back afleveringen van Daredevil op de Netflix-account van mijn broer, die met zijn lief paddo’s was gaan pakken in de Averegten. Tussen elf en middernacht zit ik nog met een zwart gat, maar na het kotsen op de vloer en jankend masturberen in de badkuip, zat er alleen maar verbetering in. Enige minpuntje: mijn ex Magalie op Tinder gespot – ze heeft duidelijk naar links geswipet – en weer zware flappen verloren op de sjot. Fucking Malinwa.
