Het beleg interviewt Jinnih Beels: ‘Ik dacht dat niet-blanke vrouwen het moeilijk hadden, maar toen werd ik socialist’

In oktober gaat onze reporter langs bij de belangrijkste lijsttrekkers van Antwerpen – en Philippe De Backer – en vandaag strijkt hij neer bij sp.a-kopstuk Jinnih Beels.

Jinnih, hartelijk dank voor deze mooie kans je in aanloop van zondag nog wat beter te leren kennen.

(trekt nog snel een selfie met Snapchatfilter en een digitale polaroid van onze lunch) Ah, da’s graag gedaan!

Men zegt wel eens dat jij van alle lijsttrekkers duidelijk de koningin van de sociale media bent. Is daar iets van aan?

Momentje. Even mijn location live-sharen met mijn followers op Facebook.

Doe maar rustig.

En echt heel snel nog een artikel retweeten.

We hebben alle tijd.

Ja! Ik ben er. Wat kan ik voor jullie betekenen?

Jinnih, je bent duidelijk de meest atypische kandidate voor burgemeester en vertegenwoordigt ook zowat de meest verongelijkte en verguisde minderheid van deze tijd.

Klopt. Als vrouw van buitenlandse origine leer je inderdaad snel hoe het is met allerlei vooroordelen te kampen en op je eigen kracht terug te moeten vallen.

We hadden het eigenlijk over socialisten.

(zucht) Daar zeg je wat. Ik heb doorheen mijn carrière, zeker bij de politie, al zo veel beledigingen moeten slikken dat ik stilaan dacht immuun te zijn. Maar als je echt elke dag stront naar de kop wil krijgen, moet je vooral de lijst van de sp.a gaan trekken. C’est la vie.

Je hebt dan ook nog steeds zelf geen lidkaart van de partij.

Kan je het me kwalijk nemen?

Niet echt. Maar dus, je roots liggen deels in India en deels in Antwerpen. Je vader was schipper. Dat lijkt ons een unieke troef om onze havenstad te leiden. Je weet wat af van scheepvaart?

Laat me het zo stellen. Als iemand dit zinkende sossenschip moest redden, kon ik het even goed proberen, ja.

Nice. Je bent nochtans zowat per ongeluk in die rol terechtgekomen. Eerst moest het kartel met Groen vallen en dan je collega Tom Meeuws een stapje opzij. Wat is dat toch met het geluk van links?

Als je voor de socialisten werkt, leer je snel dat links effectief alles deelt. Voornamelijk in de klappen.

Je doet het anders wel verbazend goed. De peilingen zetten je rond 15 procent, alleen achter Groen en de N-VA. Vanwaar de ommekeer?

We hebben een heel positieve campagne gevoerd. Mensen zijn de verdeel- en heersstrategie van Bart De Wever beu. Altijd maar kiezers en de andere partijen tegen elkaar opzetten. Dat is echt zo fucking 2017.

En toch laat je partij de deur naar een coalitie met De Wever op een kier, terwijl Groen daar duidelijk njet op zegt. Mik je nu op de zwevende centrumkiezer?

Uiteraard zien we liever een progressieve coalitie. Maar je moet realistisch blijven. De N-VA blijft mogelijk incontournable en dan lijkt het ons een betere strategie het stadsbestuur van binnenuit dwars te liggen. If you can’t beat ’em, join ’em and slow ’em the fuck down.

Interessante strategie. Je zet nochtans duidelijk in op wat experts een “warm, sponzig knuffeldiscours” noemen. Zo nam je bijvoorbeeld deel aan de Omarming van de Stad en verklaarde je op Facebook dat je hart groot genoeg is om burgemeester te zijn voor 500.000 Antwerpenaren. Is dat allemaal niet een beetje – hoe zal ik het zeggen – gay?

Is dat nu zo erg om wat good vibes te verspreiden in deze verzurende maatschappij?

Nee. Maar zit de Antwerpenaar te wachten op een sliert van 8.000 linkse tweeverdieners die handjes vasthouden en een liefdesverklaring van drie minuten die mijn neefje van zes had kunnen schrijven?

Volgens Humo zijn wij zondag de grote verrassing. Iedereen kijkt naar Groen, maar ik denk dat je nog gaat verschieten van hoezeer de Antwerpenaar hunkert naar een positieve boodschap en een eerlijke verdeling van de welvaart.

Dat lijkt wel aardig op het imago dat Groen naar voren schuift.

Het is dan ook ergens jammer dat het kartel is uiteengespat. Nochtans doen we het sindsdien veel beter in de peilingen. Het gaat bijna regelrecht in tegen het socialistische gedachtegoed. Maar apart staan we blijkbaar sterker.

Jinnih, we wensen je een succesvolle zondag toe, en zullen in tegenstelling tot half Vlaanderen geen seksistische mopjes maken als je onze nieuwe vrouwelijke burgemeester wordt.

Dat apprecieer ik.

En we hopen dat de rode vlag snel uit het Schoon Verdiep hangt.