STAD/BINNENPARKING – Tenzij u letterlijk onder een steen leeft, bent u ongetwijfeld aan het genieten van het mooie, parelwitte sneeuwtapijt waaronder meerdere plaatsen van het land stilaan verdwijnen. Winterpret verzekerd, met andere woorden. Toch laat niet iedereen zich verleiden om de ijzige neerslag te verspillen aan een kwistig sneeuwballengevecht. Zo ging Magda (52) uit Wilrijk meteen wat verse sneeuw rapen om thuis in de vriezer te bewaren. “Een heel vriesvak vol. Met wat geluk hebben mijn kleinkinderen er later zo ook nog wat aan.”
“Ik maak mij geen illusies”, vertelt Magda, grootmoeder van Seppe (3) en Mathis (1). “Elk beetje sneeuw kan tegenwoordig het laatste zijn dat uit de lucht valt. Als je vandaag aan de jeugd vertelt hoe we vroeger op de vijvers schaatsten en onze sneeuwman gemakkelijk een maand bleef staan, kijken ze je aan alsof je een randdebiel uit het stenen tijdperk bent. Net zoals met vaste lijnen en betaalbare woningen. Je bent inmiddels een fucking fossiel als je dat nog meegemaakt hebt. En dus leg ik elke winter een beetje sneeuwpret opzij in de hoop dat ook mijn oogappels daar later wat plezier aan hebben. Of misschien schenk ik het wel aan één of ander drijvend klimaatmuseum. Het is in elk geval beter dan niets doen.”
Naast de medicijnen is er nog genoeg ruimte.