abrahamvillanus POLITIEK/FLAUWE KULTUUR – Terwijl de Vlaamse formatiegesprekken van start gaan, wordt er duchtig gediscussieerd over welke typerende culturele gewoonten er nu in die beruchte Vlaamse canon thuishoren. Een eerste blik achter de schermen verraadde reeds een eerste component waar de onderhandelaars het klinkend over eens zijn: overheerlijke Franse hesp.
“We kunnen officieel nog niet zo veel kwijt”, fluistert een vertrouweling van de nieuwe formateur onze reporter toe. “Maar het ziet ernaar uit dat goed gerijpt vlees deze coalitie zal samenhouden. En dan kan het nog om hesp uit Bayonne of Parijse ham gaan. Da’s uiteindelijk even lekker op de boterham als chocopasta of aardbeienjam. Bon, bij Vlaams Belang zullen ze wel gaan klagen dat er weer een Franstalig element in de nieuwe cultuurbijbel is geslopen, maar kijk naar de voordelen. Groen wordt zo in een onpopulaire vegetariërsrol gedwongen en moslims moeten maar leren superieur varkensvlees appreciëren. En als onze Vlaamse boeren daar niet tevreden mee zijn, dan eten we eerst onze pensen.”
“Op zich is dit niet zo’n verrassing”, reageert historicus Bruno De Wever. “Als er nu iets is waar de Vlaamse en bij extensie Belgische identiteit op gebouwd is dan is het wel systematische culturele toe-eigening. Als Vlamingen, waarvan er trouwens maar een minderheid zich echt Vlamingen kan noemen, hun typische maaltijdgewoonten opsommen, zie je toch een duidelijk patroon. ‘s Ochtends verse croissants, ‘s avonds een bord spaghetti bolognaise, af en toe een berlinerbol of glühweintje en een lekker broodje döner kebab om vier uur ‘s ochtends als je met je zatte kloten naar huis waggelt. Dat smoske hesp is een mooi ankerpunt en veel populairder dan kaviaar of champagne. De N-VA wil duidelijk geen al te bourgeois imago.”
In het Nederlands bestaan veel leenwoorden uit het Frans die een iets andere (meer ironische) betekenis krijgen.
Zoals Nederlanders zich wel over Brussel beklagen in het Frans aangesproken te worden, beklagen de Vlamingen zich nu over Amsterdam dat ze in het Engels aangesproken worden door mensen die ook Nederlands kunnen. Misschien het niveau, een Frans leenwoord.