abrahamvillanus POLITIEK – In nasleep van de gebeurtenissen op muziekfestival Pukkelpop, laaide de discussie omtrent de zogenaamde Vlaamse strijdvlag en haar controversiële verleden weer duchtig op. Toch lieten de rekruten van Vlaams Belang Jongeren zich niet kennen en stonden ze de volgende dag weer vrolijk klauwaards uit te delen. Onze reporter kocht een dagticket, nam de trein naar Kievit en vroeg de flamingante jongeren of ze zelf geen graten zagen in de associatie met de jaren actieve collaboratie van menig Vlaamse Bewegingslid. “Collabo-wat?“, kreeg hij telkens weer geruststellend te horen.
“Geen flauw idee waar je het over hebt, kameraad”, vernemen we van overtuigde Vlaams-nationalisten en klasgenoten Barthold en Driesknecht. “We zullen wel eens een keertje aan een spreektaak Duits hebben samengewerkt of gecollaboreerd zoals je dat zo bekakt zegt, maar voor de rest geloven wij in de totale zelfredzaamheid van het individu. En in Vlaanderen, natuurlijk. Ja, vooral in Vlaanderen.”
“Vlamingen die Hitler zijn gaan helpen vechten tegen Stalin?”, hoort strijdzuster Jutta het even in het Oosten donderen. “Welke Marvel-kutfilm heb ik nu weer gemist? Subiet een historisch naslagwerk op uw bakkes. Wij geloven hier niet in geschiedenis. Wij geloven in Vlaanderen.”
“Klinkt alsof die communichten en hummusvreters van Groen weer een duur woord hebben uitgevonden voor vaderlandse liefde en normbesef“, merkt VBJ-voorzitter Bart Claes uiteindelijk fijntjes op. “De enige die hier collaboreren (maakt aanhalingstekens in de lucht) met buitenlanders zijn de leugenpers, klimaatguru’s en moslimlovers van links. Onze vlag is zo Vlaams als spaghetti bolognaise. Colaboratten, rolt uw matten!”
Altijd komisch, zo’n zootje flamingante urinegooiers achter hun strijdvod.
Dan zullen het wel FASCISTEN zijn. Vlamingen spreken soms zo angstvallig Nederlands dat het lijkt alsof ze voor het eerst leren praten, alsof ze de eerste simpele woorden van het schoolbord moeten voorlezen. Ze gedragen zich alsof ze slaag kunnen krijgen. Ja, ze tuiten daarbij alvast excuserend hun mondje alsof het Frans gaat worden. Het is alsof een baby aarzelend probeert te lopen, en je kunt alleen maar met ingehouden adem voor ze duimen dat het ze zal lukken.