Woedie Ellen BRAVE BURGERS – De samenleving ziet er sinds de uitbraak van het coronavirus duidelijk heel anders uit. Dat merkt ook Bianca (24), een jonge alleenstaande vrouw uit Antwerpen. Ook al houdt ze zich zonder morren aan de maatregelen en komt ze alleen buiten voor een frisse neus, merkt ze toch wezenlijke verschillen. “Je wordt amper nog fatsoenlijk nagefloten, geobjectiveerd of voor slet uitgemaakt als je over straat loopt. De relatieve stilte en terughoudendheid van de mensen voelt bijna respectvol aan, en ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik daar zo plots mee moet omgaan.”
“Vroeger was het toch anders, hoor”, vertelt Bianca ons over Skype. “Ik kon mij wekelijks, vaak dagelijks, toch wel aan een regelmatige dosis foute aandacht verwachten. Op weg naar het werk of op stap met vriendinnen, maakt niet uit. Van een knalgele Porsche die je doof claxonneert tot bouwvakkers die je ongevraagd foto’s van hun postzegelverzameling staan te showen. Ik heb het allemaal gezien. Maar nu lijkt iedereen toch ineens met andere dingen bezig. Zou dit een fundamentele ommekeer zijn in de alledaagse beeldvorming, seksualisering en gender-driven machtsstructuren die we onverbiddelijk opgelegd krijgen, of zitten die misplaatste playboys gewoon thuis hun heilige stash wc-papier te bewaken gelijk de zielige pussies die ze zijn? Geen idee, maar ik hoop dat iedereen oké is, want dit voelt toch maar raar.”
Het is ontroerend de humaniteit die we toch nog om ons heen zien op straat. Ze keken hun hele leven al uit voor besmetting. Ik zag gisteren weer een vrouw die voor een paar werklui helemaal omliep om tien meter verder weer op hetzelfde pad haastig door te lopen. Maar ze nam wel een halfuur de tijd haar wereldwijsheid te verkondigen over een parkeerplek.