Mon Peer POLITIEK – De getuigenis van Dylan (13) over zijn leven in armoede heeft heel wat reacties losgeweekt. Zijn ontwapenende wens om het financieel wat breder te hebben laat ook het politieke establishment niet koud. De respons van de Vlaamse overheid is dan ook navenant: “Dit doet iedereen pijn”, reageert minister-president Jan Jambon (N-VA) op sociale media. “Kinderen in armoede zijn altijd en overal het hardst getroffen. Reden te meer om burgers weer toe te laten hun tweede verblijven op te zoeken, zodat ook Dylan naar het zijne kan om een beetje te ontspannen.”
Zowel Jambon als partijgenote en minister voor Toerisme Zuhal Demir pleitten eerder al voor een versoepeling omtrent de omstreden tweede verblijvers. De reportage over het 13-jarige jongetje lijkt die bekommernis alleen maar te versterken.
“Uiteraard denken we hierbij ook aan kinderen als Dylan”, knikt Demir, die tijdens de vorige legislatuur instond voor armoedebestrijding. “Je zou eventueel wat extra financiële steunpakketten of verregaande hervormingen binnen de private huurmarkt kunnen overwegen, maar ik denk dat die arme stakker en zijn familie nog het liefst van al naar hun chalet in de Ardennen of hun duplex aan zee zouden trekken om toch even niet aan al die ellende te moeten denken. Hoe zou je zelf zijn?”
Wat ik maar wil zeggen. Hoe humaan is het niet dat hij een laptop heeft gekregen van de minister van dierenwelzijn.
Hij is in ieder geval geen minister van immigratie en dierenwelzijn.
Begripsafbakening. Wat mensen biologisch noemen, is voor mij psychologie. Niettemin. Nog maar een dag geleden ervoer je het gedirigeer met iedere krampachtige stap die je deed, de normale speculatie richtte zich nu louter op de afstand naar de medeklant als besmettingsbron ook op neutraal terrein voor zover dat juridisch nog bestaat. De onderliggende aard van de agressie in de levensgevaarlijke situatie werd blootgelegd voor de caissière die zich nu nog harder uitslooft naar de intuïtief gevoelde gelijkwaardigheid van bepaalde klanten met dezelfde kont. De besmetting is ook een vorm van aanpassen. Maar nu komen de ziekelingen neuzelend en peuzelend als uit een winterslaap alweer gezamenlijk naar buiten. Je ziet het overal aan de plastic wegwerpverpakkingen -en opmerkingen, flessen en lege blikjes. De lege blikjes van de kleine loense mensen.