abrahamvillanus WETENSCHAP – Terwijl wetenschappers alarm blijven slaan over de gevolgen van klimaatverandering en steeds sneller rijzende zeeniveaus, lijkt de publieke opinie verdeelder dan ooit. Zo blijft het voor een groot deel van de bevolking nog altijd onduidelijk of de zeespiegel wel degelijk consequent hoger komt te staan. Meer en meer mensen lijken zo te geloven dat het niet het water is dat stijgt, maar wij die zakken. Onze reporter zocht een paar dissidenten op.
“Wat mij stoort is dat er gewoon geen debat is”, vindt Freddy (64), een tuinman uit Vilvoorde. “Je hoort die slimmeriken maar met zekerheid spreken van een stijgende zeespiegel, maar dan stel ik mij daar toch vragen bij. En dan komen ze natuurlijk meteen af met cijfers, statistieken en smeltende gletsjers waar geen mens wat van begrijpt. En zoals iedereen weet is wat je niet begrijpt vaak gewoon zever.”
Ook Linda (42), bloemiste uit Maasmechelen, heeft zich lid gemaakt van een Facebookgroep die een theorie steunt waarin de planeet eerder zakt ten opzichte van de wereldzeeën. “Dat voelt gewoon logischer voor mij. Kijk, als het water in mijn badkuip stijgt, is dat toch ook gewoon omdat ik erin ga zitten en naar de bodem zak? Misschien oefenen we gewoon allemaal te veel druk uit op de aarde. Ik ben sinds ik deze theorie heb ontdekt alvast meer op mijn dieet aan het letten, zodat ik straks een pak minder weeg op de aardkorst. Aan mij zal het in elk geval niet liggen als Vlaanderen straks onder water loopt.”
Dat we steeds lager komen te staan is een feit, ook hier is er een correlatie tussen vorm en inhoud.
Een mens is drie-eenheid. Lichaam, ziel en geest. Ook wel fysiek, emotioneel en mentaal. Vast, vloeibaar en gasachtig. Het element water (emotie) is het meest ontwikkeld.
Atlantis, een tijd toen we het emotionele aspect al onder de knie hadden moeten krijgen en dat ten onder ging aan water, is echter ook weer rijzende. Onze overleving hangt er dus van af of we ons verstand kunnen gebruiken.
Het emotionele gebied is niet alleen het gebied van polarisatie maar ook de volgzaamheid die de vroegere mens karakteriseerde, hier zien we de tegenstellingen tussen verleden en toekomst. Onze toegenomen kennis, echter uit een historisch gegroeid, emotioneel criterium verdiept deze tegenstellingen tot een kritiek punt. Kritiek is nog geen verstand, al kan het er een uiting van zijn. Dat is waarom wetenschap nog geen logica is, ook hier zien we het extremisme vanuit dezelfde maatstaf.
Voor zover we in een ziel geloven is het meestal emotie.
Drie-eenheid bestaat op verschillende niveaus. Ziel is niet hetzelfde als emotie, geest is geen verstand en het lichaam is nog niet letterlijk fysiek.
Het draait om de analogie.
Het is wel van belang ons verstand te gebruiken, manas in het Sanskriet, want dat is de zin van mens worden. Het is geen geschiedenisles, en ook geen voorkeur voor een bepaalde tijd of een bepaald volk. De oude Grieken bestaan daar ook niet meer.