Mon Peer BINNENPARKING – Wie graag in Brussel vertoeft zal ongetwijfeld al talloze keren over het parmantige De Brouckèreplein gekuierd hebben. Dat is straks mogelijk verleden tijd, als het van Coca-Cola afhangt. De Amerikaanse frisdrankgigant is niet opgezet met het uitzicht waarop haar nieuwste lichtreclame prijkt en vraagt het Brusselse gewest om in te grijpen. “Tof plein en zo, maar dit gaat echt niet samen met ons hippe en informele imago”, klinkt het vanuit het hoofdkwartier in Atlanta.
“We hebben voor alle duidelijkheid niks tegen Brussel en haar eigenzinnige blend van neoclassicisme, jugendstil, art deco en wat nog meer van die oubollige dingen”, stelt een woordvoerder van de multinational gerust. “Maar ook wij moeten aan onze investeringen denken en zo’n lichtbord kost best een hoop geld. Misschien wat bulldozers laten aanrukken en er iets meer Times Square-achtig van maken? Wat neonlichtjes hier, wat Apple stores daar? Het is maar een suggestie.”
Al eerder betoogde ik dat er in Amerika geen echte pleinen zijn. Times Square is nauwelijks een trottoir.
Aansluitend.
Hele steden worden gebouwd die op geen enkele manier tegemoetkomen aan de huizenvraag of woningnood, omdat middel en doel door elkaar gehaald worden, dat is de commercialisering waarvan het belangrijkste aspect is dat niemand het ziet die erin zit. Dat wordt ze afgeleerd op school waar enkel illusie wordt geproduceerd, en waarvan het afvalproduct de leerling zelf is.
Introspectie wordt niet geleerd op kleinigheden, dus zelfkennis bestaat nergens. Grootheidswaanzin is hieraan schuldig. Ik ben bang dat die deels door mij ontstaat. Omdat ik een bewustzijn heb dat een drang teweegbrengt naar vooruitgang, maar wat ontbreekt is oorspronkelijkheid en zelfkennis. Het wordt enkel vertaald op een materieel vlak.
Geëxploiteerd.