Woedie Ellen BINNENPARKING – Een aflevering van ‘Kat Zonder Grenzen’ over transseksualiteit zette kwaad bloed bij klimaatactivist Anuna De Wever, die de lichtzinnige toon waarop de materie volgens hun werd behandeld niet kon appreciëren en voorts weinig lof had voor de selectie aan panelleden. Vooral schrijver Herman Brusselmans kon de openlijk non-binaire De Wever weinig bekoren. Die laatste reageert nu met een formele, genderneutrale naamsverandering en hoopt naar eigen zeggen dat daarmee “alle gezeik finaal achter de rug is.”
“Kijk, het boeit mij geen verrotte kringspier met welke naam ik rondloop, want het is godverdomme maar een naam”, laat de 63-jarige auteur, die voortaan als Hermens Brusselpersoons door het leven belooft te gaan, zich ontvallen. “Maar als woke Vlaanderen toch zoveel van symbolische trofeetjes houdt die ze op hun morele superioriteitskast willen zetten, is dat hun gegund. En dat is trouwens een correct gebruik van hun, want het is een fucking meewerkend voorwerp, in tegenstelling tot Anuna zelf.”
In de Nederlandse taal waren de geslachten, mannelijk en vrouwelijk, al niet altijd logisch afgebakend al vanaf de lidwoorden. Onzijdig wordt meestal gereserveerd voor zaken, het vervoegt als mannelijk, ‘het’ ding heeft ‘zijn’ kwaliteit. Verder wordt het gebruik in de volksmond meestal overgelaten aan het toeval. Noem het vrije wil. Hierbij valt op dat (als er de keuze is) in Vlaanderen vaker gekozen wordt voor de vrouwelijke vorm, misschien onder invloed van het (vrouwelijker) Frans. In het Frans worden ook onzijdige zaken geslachtelijk bepaald, dat wil zeggen als vrouwelijk of mannelijk; dit leidt vaak tot nog ernstiger misverstanden.
Het draait om de grammatica.
Neem dus dat het ding zijn kwaliteit heeft.
In het Frans blijft het bezittelijk voornaamwoord bepaald door het zelfstandig naamwoord dat erachter staat en niet door de bezitter.
Een kwestie van emancipatie.