Mon Peer BUITENPARKING – In een eerste persconferentie lijkt de taliban, die het Afghaanse leger in een mum van tijd onder voet wist te lopen, krediet te willen winnen bij de internationale gemeenschap. Vooral de westerse wereld moest duidelijk gerustgesteld worden. Zo beloven de radicaal-islamitische zeloten “alles wat jullie over mensenrechten te vertellen hebben” grondig te lezen en onderling te bespreken alvorens “die onzin natuurlijk totaal te negeren.”
“Wij begrijpen dat de wereld geen humanitaire tragedies en verder bloedvergieten wil”, suste woordvoerder Zabihullah Mujahid voor de camera. “Wel, wij zijn bereid om alle praktische tips en weetjes over vrijheid, gendergelijkheid en al die andere goddeloze troep zeker door te nemen vooraleer we gewoon lekker ons ding doen. Stuur die Geneefse Conventies maar op. Kunnen we lachen.”
Als we de westerse cultuur en politiek van de afgelopen 60-70 jaar beschouwen, is de islam de enige tempering geweest in de belachelijk makerij van God (met vergelijkingen naar de Holocaust) als unaniem literair thema ook in de wet dat iedere westerling tot in de diepste fundamenten heeft gevormd.
Het is absoluut onmogelijk een verhaal te maken en niet dezelfde richting op te slaan of anders toch zo begrepen te worden, zo diep is het bewustzijn geworteld in een wetenschappelijk atheïsme dat de islam voor haar karretje dacht te spannen.
Ik heb nog nooit van een westers politicus de boodschap gehoord dat iedereen is vergeven.