Gust Licht BINNENPARKING – Het chemiebedrijf 3M werd vandaag op het matje geroepen bij de Omgevingsinspectie en Vlaams minister van Leefmilieu Zuhal Demir (N-VA) omwille van het lozen van gevaarlijke stoffen in het Scheldewater. Zo loosde de fabriek in Zwijndrecht al jaren PFOS en FBSA in de rivier. Daar steekt de Vlaamse overheid nu een stokje voor door 3M te verbieden nog stoffen van meer dan drie letters lang in de natuur te dumpen. “Een stap vooruit”, zijn de betrokken partijen het eens.
“Het is belangrijk om toch een duidelijk signaal te geven dat dit soort wantoestanden niet door de beugel kunnen”, vertelt de minister onomwonden. “De burger accepteert dat soort fratsen niet meer. Dus de tijd voor actie is aangebroken. Letter per letter bouwen we de vervuiling af.”
Concreet zal het bedrijf dus op zoek moeten gaan naar semantische oplossingen om alle afvalstoffen tot compactere acroniemen en afkortingen terug te dringen. “En afkomen met PFO of FBS gaat niet pakken”, voegt de inspectiedienst daar fijntjes aan toe. “Doe op zijn minst de moeite om die letters van plaats te wisselen of zo. Zo dom zijn de mensen nu ook weer niet.”
Schijnbaar ongerelateerd, maar ik kreeg net weer een anekdote met betrekking tot de rechterlijke macht.
Ik sprak Diego even, de zwerver. Laatst kreeg hij een telefoontje van zijn advocaat, om hem een beetje te ontlasten van zijn vele boetes.
Dit keer was Lia er ook, in een invalidenwagentje, ze zei moederlijk dat ze ‘hem een beetje helpt’ toen hij wat verder even met iemand in gesprek was. Ze had al gebeld dat ze er aankwam. Net voor ze er was vertelde Diego dat ze af en toe geld voor hem opnam, hij geeft zijn pas dan mee; ze mag zelf rood staan en binnen de kortste keren stond hij ook 400 euro rood zei hij.
Hij was op bezoek geweest bij de dochter van zijn advocaat en haar vriend. Hij was wat te intiem geweest of zo, de dochter was ook wat vrijpostig, en door de zware alcohol was de advocaat kwaad geworden en de deur uitgezet door haar vriend. Diego noemde de advocaat jaloers; die had alle papieren teruggegeven die hij voor hem in behandeling had. Hij keek ernaar toen Lia erbij zat, ‘hij weet dat ik er toch niks mee kan’ zei hij. Hij vroeg nog (terwijl hij er haar een overhandigde): ‘Wat is dat?’ Direct verscheurde hij ze allemaal voor mijn neus.
Uit schelden.
Ze houden van oppervlakkige praatjes die van verveling overlopen in roddel en discriminatie.
Ik kan respect hebben voor mensen maar als ze zelf geen respect hebben voor zichzelf vatten ze dat op als haat.
Achteraf zeggen ze dan: ‘Waarom heb je dat niet direct gezegd?’
Omdat ze geen tijd hadden of energie toen ze aan het kletsen waren over mij.