Mon Peer BINNENPARKING – Het blijft allesbehalve evident om in België als alleenstaande door het leven te gaan. Dat beseffen ook Kelsey en Yohan uit Stabroek. De twee zijn naar eigen zeggen na een relatie van twee jaar nog heel gelukkig samen, maar toch leggen ze nu al een spaarpotje aan. “Je moet er vroeg aan beginnen, als je straks weer alleen wil kunnen zijn.”
“Een leven als alleenstaande is niet iets dat voor ons per se moet”, vertelt Kelsey (23), wiens ouders wel op jonge leeftijd al uit elkaar gingen. “Ik heb geen actieve single-wens. Maar dat wil niet zeggen dat ik die deur op voorhand al dichtdoe. Ik sta ervoor open en leg nu alvast een centje opzij.”
Ook Yohan (25) vindt het nog veel te vroeg om het op eigen houtje te redden, al houdt dat hem niet tegen om er toch over te fantaseren. “Ik ben gewoon realistisch. Je plant dat niet. Het overkomt je. Maar het zou momenteel gewoon onverantwoord zijn voor ons om te concluderen dat we eigenlijk beter af zijn zonder elkaar in een wederzijdse emotionele en financiële wurggreep te houden. De overheid maakt dat nu heel duidelijk: single zijn is een keuze.”
Het is simpeler wat stelletjes van buiten Europa te halen.
Wat van de vorige generatie had moeten bestaan is ook al bijna geheel weggevallen.
Als je zo’n kritiek op me hebt, waarom emigreer je dan niet?
Tussendoor.
Toen ik Mark een maand of wat geleden aan zag komen in zijn invalidenwagentje, was ik al niet optimistisch. Slecht nieuws dacht ik. Hij heeft Diego aangegeven bij de politie toen die bij hem op bezoek was. Ik kan ook geen machinegeweer meer verdedigen. Maar ik geloof dat het misschien toch niet bedoeld was tegen mij. Enkel Lia heeft nog contact met hem. Hij is aangekomen in de gevangenis. Hij staat dagelijks op de weegschaal: het gaat goed met hem.