Baldarch BUITENPARKING – Terwijl Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) in Colombia vertoeft om de cocaïnesmokkel beter te begrijpen, sturen ook de Colombianen een van hun politici naar ons land. “Om eens van dichter te bekijken vanwaar al die irritante backpackers juist vandaan komen”, klinkt het.
Het zou om een burgemeester van een van de grotere steden gaan, die naar eigen zeggen “al jaren” kampt met een typisch westers fenomeen dat een steeds grotere impact op de Zuid-Amerikaanse cultuur en omgeving heeft en “ons hier stilaan ferm de keel begint uit te hangen.”
“Een exact aantal kennen we niet”, bevestigt men ook op de Belgische ambassade in Bogota. “Maar de tijd om dit probleem te negeren is nu wel voorbij. Hoeveel geprivilegieerde rugzaklosers en sandalentrutten moeten hier nog komen aanwaaien en tegen beter weten in de jungle platstampen met een bus biologische muggenmelk en een paar vervallen Bongo-bons op zak? En niemand houdt ze tegen. Integendeel, het ene na het andere geldzieke reisbureau moedigt dat soort instagramzieke idioten juist aan. Geen wonder dat men dit aan de bron wil aanpakken, nu het nog kan.”
Als je ze hun spuitje maar geeft dan kunnen ze weer op vakantie.
Terroerisme.
Ik hoorde eens het relaas van een soort hippie backpacker die met zijn vriendin soms wat hasj smokkelde voordat de branche geheel crimineel werd, toen bepaalde landen zich erin begonnen te specialiseren waar minder scrupules bestaan. Ook vernam ik over verschillende onafhankelijkheidsbewegingen hoe die onderling samenwerkten met de groeiende kartels. Discrimineren mag niet. Dus nu, drugskartels met martelkamers in geluidsdichte containers op rekening van de klant.
Het superieure bewustzijn, de sfeer van simpele alwetendheid waarin de sluimerende, ijdele trucs van de burger, in geveinsde onaantastbaarheid met de angst voor kanker als enige relativering, worden afgetekend en vaak tot leven gebracht in een mate van spontaniteit, zelfs achterbakse solidariteit, is een kwelling.